Это было восьмое путешествие Синдбада: Германия, Бельгия, Нидерланды, Франция, Италия, дважды Тайланд и вот, наконец, Китай.
Отпуск выпал на январь, поэтому решив не напрягать себя жарой и высокой влажностью, но все-таки загореть и поплавать в морской воде, выбрали Хайнань, г. Санья.
От отеля ничего сверхъестественного не ждали, выбрали такой, чтобы можно было просто переночевать. В этом смысле никаких неожиданностей. Слабая "троечка", скорее "двойка".
Итак, шкафчик, в котором стоял холодильник был сломан - раскручены крепления шарниров. При первой же попытке открыть шкаф и добраться до холодильника, жена получила отвалившейся дверцей по ноге. Ремонт с помощью перочинного ножа занял 3 минуты. Теперь вопрос: а сами они, хозяева отеля, эту пустяковину сделать не могли. Не вспомнил бы об этом, если не дальнейшие события.
В туалете не оказалось туалетной бумаги. Хорошо, мы "ездуны" опытные, взяли с собой как всегда рулончик, - может где руки или пыль вытереть. Выручило.
Номер считался "garden view", на самом деле это был "parking view".
Прямо перед окном, а жили мы на 1 этаже, была устроена автопарковка с соответствующей разметкой на асфальте. Китайцы, народ весьма экспрессивный и шумный (более шумный, чем даже итальянцы, которых я до этого считал результатом кровосмешения москвичей и цыган), имели привычку подъезжать на парковку ночью. При том, что машины в Китае новые, ухоженные, с хорошими глушителями, сами китайцы, приезжавшие ночью, галдели как чайки туруханские. Их было слышно значительно лучше, чем даже стройку, находившуюся неподалеку. Стройка, собственно, никаких неудобств не доставляла.
Чтобы не обременять себя каким-то расписанием, не привязываться жестко к отелю, всегда стараемся брать "ВВ". Так же поступили и на этот раз. Молодцы мы!
Итак, первый завтрак. Лапша с мизерным количеством перекрученного до размеров макавого зерна мяса. По-моему, это была буйволятина, во всяком случае сухость мяса позволяла предположить, что это была она.
Два вида (по степени густоты, но не содержимого), - не знаю как это называется, когда в мутноватой воде плавает небольшое количество риса... суп(? ).
Обязательно сваренные вкрутую до синевы куриные яйца, которые китайцы "метут" с большим удовольствием. Мы с женой не китайцы.
Несколько раз были тушеные кусочки томатов с мелко порубленным яйцом. Пару раз был то ли репа, то ли брюква, с ме-елко порубленными косточками, на которых при тщательном осмотре можно было найти микроскопические остатки сухожилий, пару зар тушеная морковь, нарезанная крупными кусками, с добавлением чего-то явно не мясного происхождения. Я не преувеличиваю!
Несколько раз был отварной рис, чуть сдобренный соевым соусом и припудренный ма-алям количеством перетертого м мелкую труху яйца.
Из овощей всегда присутствовали помидоры (раза четыре черри), свежие огурцы, пекинская салатная капуста, даже раза три с порезанным репчатым луком. Постоянно был сладкий китайский майонез.
В изобилии были булочки. Обязательно небольшие печеные "пампусики" размером с советский металлический рубль, как-то раз даже с мелко нарезанным огурцом и майонезом, типа как сэндвич. Пару раз ели нарезанные тонкими ломтями кусочки сладковатого хлеба, припудренного сверху чем-то вроде кетчупа (чу-уть - чуть) и с чем-то вороде мельчайших чешуек вяленого мяса(? ), в чем до конца не уверен, не получилось распробовать, размазалось как-то...
Особенность китайской харчевкни еще и с том, что большинство блюд имеют сладковатый вкус, соли там почти нет, но соли нет и на столах... После долгих поисков кое-как нашел общую солонку.
Соками поили не каждый день (слава богу! ), каковые соки, при изобилии фруктов(! ) делали из порошка(!! ! )
Чаще стоял чай (китайский, Ё! заваренный прямо с пакетиками, Ё! в той же емкости из которого его разливаешь в стакан.
Свое отношение к китайскому чаю могу передать только одним сравнением: много пропутешествовав по Эвенкии, Забайкалью, по Хакасии, Туве, Северному Уралу, etc. , пил иногда, за неимением иного, воду из болота, бочажков, подобных водоемов. После кипячения эта вода, если ее ничем не приправлять для вкуса и аромата, весьма сродни китайскому чаю.
Чай, надо сказать, я имею в виду хороший английский, индийский, цейлонский чай, чай и я, и жена очень любим.
Еще был кофе. Ну, был и был, не вспоминается ни вкус, ни аромат оного. Китайский кофе...
Всегда в изобилии были китайские булочки из теста, приготовленного на парУ. Разных цветов. Про вкус ничего сказать не могу: пробовали эти произведения китайского кулинарного искусства до того как, поэтому рисковать не стали.
Булочек было изобилие! Всех мыслимых цветов радуги: белого, желтого, фиолетового, кофейного, с переливами...
Все. Больше о знаменитой китайской кухне вспомнить нечего. Я имею в виду, что вспомнить что-то положительное не удается.
В столовке отельной ели несколько раз. Чаще зайдя туда (ежедневно) и убедившись, что кроме этой "тошниловки" ничего не светит, лезли в холодильник, доставали карпаччо, колбасу сырокопченую, на крайний случай холодные закуски из KFS или Macdonald's и забивали этим чувство голода.
Обедать и ужинать ездили в город (отель на отшибе). Иногда ели вечером на берегу. Приезжал китаец, который привозил свежую рубы (несколько видов), скатов, кальмаров, куриные крылышки, потрошки, былочки, которые тут же поджаривали вместе с остальным на углях, сыр тофу (из сои), грибы и т. д. , и т. д. Если бы не этот китаец, с его сказочным изобилием (в сравнении с отельной кухней), приходилось бы каждый день мотаться в город (езды до ближайшего, не самого лучшего ресторана с европейской кухней около 10 минут, но это был не лучший из ресторанов) Нам, после изысков в отеле, больше всего понравился ресторан "Березка".
Илья (это я пишу хозяину ресторана), спасибо тебе, что не дал умереть в муках недоедания и несварения! И большущий привет твоему компаньону Эдуарду! Спасибо, парни!! !
Ну, что еще об отеле?
Полотенца могли поменять не каждый день, оставив мокрое и грязное полотенце из числа тех, что входят в обязательный комплект, на крышке унитаза...
Могли шампунь и гель для душа "забыть" положить, оставить мусор и чужие волосы на полу (мы с женой оба коротко острижены и не линяем). Могли воду на полу в туалетной комнате оставить - сток в полу был усторен так, что часть воды туда сама не стекала...
Да, чуть не забыл! Не покупайте пиво в отеле! Днем оно стоит в 2-3 раза дороже, чем у китайской лавочницы через дорогу, в 70 метрах от отеля.
О самом пиве: Anchor и Tsingtao на вкус показались приятными, но несмотря на декларируемые 4 с лишним градуса, ни то, ни другое пиво никак не "вставляет", хоть ведро выпей.
И последнее: все время в положительном контексте вспоминали Тайланд...
Чуть не забыл!
Буквально перед отъездом нам "впарили" Chrystmas party!
Мы с женой еще по Тайланду знаем, - какое это разводилово на бабки.
Мы ошиблись!
Chrystmas party по-тайски это просто светский раут по сравнению с китайским сhrystmas party.
Такого убожества я не помню даже во времена студенчества, когда в ожидании стипендии или какой-нибудь "шабашки" студиозусы в общаге "последний хрен без соли доедали"!
А самое интересное, что "Пегас" настаивает на своем неучастии в пилении бабла, полученного за эту с позволения сказать "веселуху и обжираловку". Хорошо, у нас с собой бутылочка Red lable была на всю нашу компанию из шести человек за столом. А то бы и вспомнить было нечего. Ну, конечно, кроме добрых слов в адрес отеля и "Пегаса" с их принудительными увеселениями типа прыганья присутствовавших на вечеринке детей через бамбуковую палку. . .
Był a to ó sma podró ż Sindbada: Niemcy, Belgia, Holandia, Francja, Wł ochy, dwukrotnie Tajlandia i wreszcie Chiny.
Wakacje przypadł y w styczniu, wię c decydują c się nie mę czyć się upał em i wysoką wilgotnoś cią , ale nadal opalać się i pł ywać w morskiej wodzie, wybraliś my Hainan, Sanya.
Od hotelu nie oczekiwano nic nadprzyrodzonego, wybraliś my taki, abyś my mogli po prostu spę dzić noc. W tym sensie nie ma niespodzianek. Sł aba „troechka”, raczej „dwó jka”.
Tak wię c szafka, w któ rej stał a lodó wka, był a zepsuta - zawiasy był y odkrę cone. Przy pierwszej pró bie otwarcia szafy i dostania się do lodó wki ż ona dostał a wył amane drzwi na nodze. Naprawa scyzorykiem trwał a 3 minuty. Teraz pytanie brzmi: oni sami, wł aś ciciele hotelu, nie mogli zrobić tego drobiazgu. Nie zapamię tał bym tego, gdyby nie dalsze wydarzenia.
W toalecie nie był o papieru toaletowego. Có ż , jesteś my doś wiadczonymi jeź dź cami, jak zawsze zabraliś my ze sobą rolkę - moż e wytrzeć rę ce lub gdzieś kurz. Pomó gł .
Pokó j był uważ any za „widok na ogró d”, w rzeczywistoś ci był to „widok na parking”.
Bezpoś rednio przed oknem, a my mieszkaliś my na 1 pię trze, zaaranż owano parking z odpowiednimi oznaczeniami na chodniku. Chiń czycy, lud bardzo ekspresyjny i hał aś liwy (bardziej hał aś liwy nawet niż Wł osi, któ rych wcześ niej uważ ał em za wynik kazirodztwa mię dzy Moskalami a Cyganami), mieli zwyczaj wjeż dż ać na parking nocą . Pomimo tego, ż e samochody w Chinach są nowe, zadbane, z dobrymi tł umikami, sami Chiń czycy, któ rzy przyjeż dż ali nocą , krzyczeli jak turuchań skie mewy. Sł ychać ich był o znacznie lepiej niż nawet z pobliskiego placu budowy. Budowa w rzeczywistoś ci nie przyniosł a ż adnych niedogodnoś ci.
Aby nie obcią ż ać się jakimś harmonogramem, nie przywią zywać się sztywno do hotelu, zawsze staramy się wzią ć „BB”. Tym razem zrobili to samo. Dobra robota!
A wię c pierwsze ś niadanie. Makaron z niewielką iloś cią mię sa skrę cony do wielkoś ci ziarenka maku. Myś lę , ż e to był bawó ł , przynajmniej suchoś ć mię sa sugerował a, ż e tak.
Dwa rodzaje (wedł ug stopnia gę stoś ci, ale nie zawartoś ci), - nie wiem, jak się to nazywa, gdy niewielka iloś ć ryż u unosi się w mę tnej wodzie… zupa (? ).
Koniecznie ugotowane na twardo aż niebieskie jajka kurze, któ re Chiń czycy „zamiatają ” z wielką przyjemnoś cią . Moja ż ona i ja nie jesteś my Chiń czykami.
Kilka razy duszone kawał ki pomidoró w z drobno posiekanym jajkiem. Kilka razy był a albo rzepa, albo brukiew, z drobno posiekanymi koś ć mi, na któ rych po dokł adnym zbadaniu moż na był o znaleź ć mikroskopijne resztki ś cię gien, parę duszonej marchewki, pokrojonej na duż e kawał ki, z dodatkiem oczywiś cie czegoś nie pochodzenia mię snego. Nie przesadzam!
Kilka razy pojawił się ryż gotowany, lekko doprawiony sosem sojowym i sproszkowany ma-alam, z iloś cią startych i drobno zmielonych jajek.
Z warzyw zawsze był y pomidory (cztery razy wiś niowe), ś wież e ogó rki, sał ata chiń ska, nawet trzy razy z posiekaną cebulą . Zawsze był sł odki chiń ski majonez.
Buł ek był o pod dostatkiem. Koniecznie mał e pieczone „pampusiki” wielkoś ci sowieckiego rubla metalowego, raz nawet z drobno posiekanym ogó rkiem i majonezem, jak kanapka. Kilka razy zjedli kromki sł odkawego chleba pokrojone w cienkie kromki, posypane na wierzch czymś w rodzaju ketchupu (choo-out - trochę ) i czymś w rodzaju najmniejszych pł atkó w suszonego mię sa (? ), któ rym nie jestem do koń ca Pewnie, nie czuł em tego, jakoś się wysmarował...
Osobliwoś cią chiń skiego jedzenia jest to, ż e wię kszoś ć potraw ma sł odkawy smak, prawie nie ma soli, ale soli też nie ma na stoł ach. . . Po dł ugich poszukiwaniach jakoś znalazł em zwykł ą solniczkę .
Sokó w nie pili na co dzień (dzię ki Bogu! ), jakie soki, z duż ą iloś cią owocó w (! ) robiono z proszku (!! ! )
Czę ś ciej był a herbata (chiń ska, Yo! parzona bezpoś rednio w torebkach, Yo! W tym samym pojemniku, z któ rego wlewa się ją do szklanki.
Swó j stosunek do chiń skiej herbaty mogę oddać tylko jednym poró wnaniem: po wielu podró ż ach po Ewenkii, Transbaikalii, Chakasji, Tuwie, Uralu Pó ł nocnym itp. , czasami z braku czegokolwiek pił em wodę z bagien, beczek, podobne zbiorniki. Po ugotowaniu ta woda, jeś li nie jest niczym doprawiona smakiem i aromatem, przypomina chiń ską herbatę .
Herbata, muszę przyznać , mam na myś li dobrą herbatę angielską , indyjską , cejloń ską , herbatę i ja, i moją ż onę bardzo lubimy.
Był a też kawa. Có ż , był o i był o, nie pamię tam ani smaku, ani aromatu. Chiń ska kawa. . .
Zawsze był o mnó stwo chiń skich buł eczek gotowanych na parze. Ró ż ne kolory. O smaku nie mogę nic powiedzieć : pró bowaliś my już wcześ niej tych dzieł chiń skiej sztuki kulinarnej, wię c nie ryzykowaliś my.
Buł eczki był y obfite! Wszystkie moż liwe kolory tę czy: biał y, ż ó ł ty, fioletowy, kawowy, z odcieniami. . .
Wszystko. Nie ma nic wię cej do zapamię tania o sł ynnej kuchni chiń skiej. To znaczy, trudno zapamię tać cokolwiek pozytywnego.
Jedliś my kilka razy w hotelowej stoł ó wce. Chodzą c tam czę ś ciej (codziennie) i upewniają c się , ż e nie ma nic poza tymi „mdł oś ciami”, wdrapywali się do lodó wki, wyjmowali carpaccio, surową wę dzoną kieł basę , w skrajnych przypadkach zimne przeką ski z KFS lub Macdonald's i wbijali to uczucie gł odu .
Obiad i kolacja pojechaliś my do miasta (hotel na obrzeż ach). Czasami jedli wieczorem na plaż y. Przyszedł Chiń czyk, któ ry przynió sł ś wież y rubin (kilka rodzajó w), pł aszczki, kalmary, skrzydeł ka z kurczaka, podroby, bylochki, któ re od razu usmaż yli wraz z resztą na wę glu drzewnym, ser tofu (z soi), grzyby itp. itp. re. Gdyby nie ta chiń ska, z jej bajecznym bogactwem (w poró wnaniu do kuchni hotelowej) musielibyś my codziennie wę drować po mieś cie (do najbliż szej, nie najlepszej restauracji z europejską kuchnią , dojazd zajmuje jakieś.10 minut, ale tak był o nie najlepsza z restauracji) My, po fanaberii w hotelu, najbardziej podobał a mi się restauracja Beryozka.
Ilya (piszę to do wł aś ciciela restauracji), dzię kuję , ż e nie pozwolił eś mi umrzeć z powodu niedoż ywienia i niestrawnoś ci! I wielkie cześ ć dla twojego towarzysza Edwarda! Dzię ki chł opaki!! !
A co jeszcze z hotelem?
Rę cznikó w nie moż na był o wymieniać codziennie, zostawiają c na pokrywie toalety mokry i brudny rę cznik spoś ró d tych zawartych w obowią zkowym zestawie…
Mogliby „zapomnieć ” o nał oż eniu szamponu i ż elu pod prysznic, pozostawić na podł odze ś mieci i cudze wł osy (ja i moja ż ona mamy kró tkie wł osy i nie rzucamy). Mogli zostawić wodę na podł odze w toalecie - odpł yw w podł odze był tak naprawiony, ż eby czę ś ć wody nie spł ywał a tam sama. . .
Tak, prawie zapomniał em! Nie kupuj piwa w hotelu! W cią gu dnia kosztuje 2-3 razy wię cej niż chiń ski sklepikarz po drugiej stronie ulicy, 70 metró w od hotelu.
O samym piwie: Anchor i Tsingtao smakował y przyjemnie, ale mimo deklarowanych 4 nieparzystych stopni ż adne piwo nie „wstawia się ” w ż aden sposó b, nawet jeś li pije się kubeł kiem.
I ostatnia rzecz: zawsze wspominali Tajlandię w pozytywnym kontekś cie. . .
Prawie zapomniał em!
Dosł ownie przed wyjazdem zostaliś my „oskarż eni” o przyję cie boż onarodzeniowe!
Moja ż ona i ja wcią ż wiemy z Tajlandii - co to za rozwó d dla pienię dzy.
Myliliś my się !
Chrystmas party po tajsku to po prostu impreza towarzyska w poró wnaniu do chiń skiej chrystmas party.
Nie pamię tam takiej nę dzy nawet w czasach studenckich, kiedy w oczekiwaniu na stypendium lub jakiś „sabat” studenci w hostelu „jedli ostatni chrzan bez soli”!
A najciekawsze jest to, ż e „Pegasus” nalega na nieuczestniczenie w pił owaniu otrzymanego za to ciasta, jeś li mogę powiedzieć „zabawa i objadanie się ”. Có ż , mieliś my ze sobą butelkę Red Label dla cał ej naszej sześ cioosobowej firmy przy stole. A potem nie był o już nic do zapamię tania. No, oczywiś cie poza mił ymi sł owami o hotelu i Pegazie z ich wymuszonymi rozrywkami, takimi jak obecne na imprezie dzieci przeskakują ce przez bambusowy kij…