Shock Tour „Noworoczne Węgry”

AUTOBUSOWE ZWIEDZANIE TOUR SPO - "NOWY ROK WĘGRY" zostało zakupione przez nas 23.11.2012. Przyciągnęło go to, że organizator wycieczek gwarantował częściowy transfer pociągiem, a nawet wagonami przedziałowymi na trasie Kijów-Czop i Czop-Kijów. Tak więc wycieczka została zamówiona, 26. 11. 2012 - płatna. Pozostaje tylko uzbroić się w cierpliwość i, jak powiedział organizator wycieczki, zabrać ze sobą dobry nastrój. W oczekiwaniu na cud zostaliśmy do 18:00 w dniu 28 grudnia 2012 roku. - dopóki Anastasia Buza nie zadzwoniła i zaproponowała zmianę godziny wyjazdu zamiast 15.22 na 11. Ponieważ wszyscy jesteśmy ludźmi pracującymi i mieszkamy 300 km od Kijowa, odmówiliśmy zmiany godziny wyjazdu. Jak zostało powiedziane wcześniej w informatorze, dotarliśmy na dworzec we wskazanym miejscu i zaczęliśmy wypatrywać przedstawiciela touroperatora z napisem SACUMS. W pobliżu nas zaczęli gromadzić się inni turyści. O godzinie 14.40 pojawiła się dziewczyna z listami i zaczęła rozmawiać z pobliskimi osobami. Po pytaniu - Czy jesteś przedstawicielem? A gdzie jest twój znak? Usłyszeliśmy odpowiedź - Tak. Przyniosą to teraz. W tej samej chwili coś mnie zaniepokoiło. Okazało się, że nie na próżno. Dziewczyna, jak się okazało, była tak chwalona przez poprzednie recenzje, Katya zaczęła rozdawać bilety według jakiejś niezrozumiałej zasady. Poproszona o bilety, powiedziała - teraz, teraz. Cóż, dlaczego tak się martwisz, teraz będą bilety! A kto by się nie martwił? Do odjazdu pociągu pozostało 15 minut. Odpowiedź jest tylko jedna - teraz będą bilety. 7 minut - bilety będą! 0 minut - nie martw się, teraz wszystko będzie dobrze. Dyrektor biura podróży był zawsze obok Katyi i nie raz jej powtarzał - Katya, powiedziałem, że tak będzie. Ostrzegałem cię. Ale najważniejsze jest to, że nie mamy naszych paszportów – „wyjechały” z towarzyszącą Julią. Na stacji zostało nas 8 osób. Brak nastroju, nie wiadomo po co przyjechaliśmy i co dalej… I nagle – niespodzianka! Oferujemy bilety ... na pociąg !!! Nie jest nawet jasne, na co liczyli? Ponieważ trasa została wybrana właśnie ze względu na wygodę poruszania się, nie było jasne - radować się czy płakać? Skupienie biura podróży zawiodło. Katia już zaczęła płakać. Podwójna dwójka - niespodzianka! Bilety na zarezerwowane miejsca! Trzy godziny po odejściu głównej grupy! Nie ma nic do roboty, wakacje psują się, nastrój nie jest noworoczny… Zgadzamy się, z zastrzeżeniem obietnic reżysera, aby zrekompensować szkody moralne i zagwarantować spędzenie podróży powrotnej do Czop-Kijowa w przedziale samochód. Wszystko jest spisywane przez reżysera osobiście na papierze. Jak dotarliśmy na zarezerwowane miejsce - nie warto o tym pamiętać! Bilety były na Mukaczewo. Przyjechaliśmy tam o 8.47, a główna grupa była w Czopie o 6.05.Przygody w Kijowie się nie skończyły, okazuje się, że wszystkie problemy pojawiły się przez to, że nasza grupa nie była turystami - była to matka Katii i niektórzy pracownicy biura podróży. Ale jak się okazało, to był dopiero początek. Niestety nasza eskorta była niewerbalna i nic nie wiedziała o Węgrzech. Chociaż przed wyjazdem łatwo było poczytać informacje w Internecie, czy włączyć audioprzewodnik, jeśli nie masz ochoty na rozmowę. Julia jest niekompetentna prawie we wszystkim - nie mogła zorganizować ani wymiany walut, ani obiadów, ani obiecanych toalet co 2-3 godziny. A może po prostu nie nadawał się do tego kraju, bo nie znała języka, a kierowca, który wiózł nas całą trasę, nie rozumiał angielskiego i rosyjskiego. Jak wspomniano w poprzednim przeglądzie, nie mieliśmy wycieczek, ale wyścig sprinterski. Pierwszy dzień, a raczej drugi - przekroczenie granicy i przeprowadzka do Egeru. Zamiast kąpieli pojechaliśmy najpierw do Doliny Piękności, żeby zjeść węgierski gulasz i skosztować wina. Nie wiem jak ktokolwiek, ale my, zmęczeni przeprowadzką, nie rozumieliśmy, dlaczego w 20 minut byliśmy zmuszeni połknąć talerz gulaszu i „skosztować” wina. Dlaczego to miejsce nazywa się Doliną Piękności - nikt nie mówi ani słowa. Potem galop przez nieoświetlone miasto – kolejne 20 minut i wreszcie długo oczekiwane kąpiele! To jest dokładnie to miejsce, dla którego warto odwiedzić Węgry. Ale go tam nie było! Na recepcji nasza Julia „naprawdę” poprosiła o wpuszczenie, ale ponieważ Europejczycy cenią swój czas i szanują siebie, odmówili nam… Dzięki Bogu, dostaliśmy dobry hotel. Drugi dzień - zwiedzanie Budapesztu w zasadzie ciekawe, ale wszystkie muzea były zamknięte. Bardzo podobała mi się twierdza, zwłaszcza widok na Dunaj. Następnie galopem wzdłuż Santedry – do muzeum marcepanu, podczas gdy inne grupy spokojnie delektowały się widokami miasta, piły gorące grzane wino, nasza grupa nie miała nawet czasu na posiłek. Ale Julii udało się zrobić wszystko - zjeść i kupić pamiątki. Kolejny wyścig - kąpiele w Budapeszcie. To oczywiście błogość! Ale jak wszystko inne skompresowane w czasie. Potem, zamiast do autobusu, Julia, podobnie jak Iwan Susanin, zabrała nas w kółko - wokół łaźni. O godzinie 19.00 wszyscy turyści, po zakwaterowaniu w hotelu, siedzieli w autobusie, gotowi do świętowania Nowego Roku. Podjechaliśmy nad rzekę i szukaliśmy łodzi do 20. 30. Dziękuję, sami turyści zorientowali się, gdzie się udać. Na łodzi nie było źle - przyjaźni pracownicy, relaksująca atmosfera. Julia, jak zwykle, celowała. Zamiast świętować ze swoją grupą, cieszyła się czasem spędzonym z Nowozelandczykami. Ale to też nie osłabiło naszego ducha. Następnego dnia obiecana Austria to piękny Wiedeń. Wyjazd z hotelu był o godzinie jedenastej. Ze względu na późny wyjazd wielu turystów odmówiło wyjazdu. Zostaliśmy NAWET nakręceni filmem podczas 4 godzinnej jazdy i raz mieliśmy postój na toaletę. Widzieliśmy, że Julia zabierała sobie jedzenie i zdaliśmy sobie sprawę, że dzisiaj nie będzie już jedzenia! Jedli też, ale nie wszyscy – ci, którzy byli w autobusie, byli głodni. Jakoś dziwnie, lider grupy powinien przynajmniej zgłosić, że można zjeść na przystanku, a w naszym przypadku tylko po to, żeby napełnić żołądek! W Wiedniu mieliśmy wspaniałą przewodniczkę - Olgę. W bardzo krótkim czasie próbowałem o wszystkim opowiedzieć, ale było to nierealne. Jak zwykle nie mieliśmy czasu na zakupy. Julii nie było z nami podczas trasy - źle się czuła po sylwestrze, gdzie mogłaby porozmawiać lub pojechać! Ostatniego dnia zatrzymaliśmy się w Tesco z obietnicą, że będziemy mogli tam kupić pamiątki. Okazało się, że nasz pobyt w supermarkecie był ograniczony od 9.00 do 10.00, a sklepy z pamiątkami otwierały się o 10.00. Klasa! Chociaż nikt się nie zdziwił. Ostatnia kontrola w łaźni i uwaga Julii, że wszyscy mają cierpliwość, która się kończy i jeśli usłyszy jeszcze jedno słowo w jej kierunku, zadzwoni na policję! Julia pewnie myślała, że ​​to nas przestraszy, ale wszyscy zaczęliśmy się z niej śmiać kolejna niekompetencja – trzeba by zadzwonić do konsula, ale nie na policję. Przekroczyliśmy granicę iw końcu udało nam się wsiąść do pociągu i już w obiecanym nam przedziale bezpiecznie dotrzeć do Kijowa. Musimy oddać hołd reżyserowi – wszystkie jej obietnice, ale tylko te, które zostały zapisane na papierze, spełniła. Po wycieczce pozostało jakieś dziwne uczucie - wydawałoby się: trafiliśmy w takie cudowne miejsca, ale z organizacją pracy, gdzie wszystko jest przez jedno miejsce - wszystko pogniecione. Negatyw pozostaje. Szkoda też reżysera – przy takich „zawodowcach” jak Julia, Nastya i Katia niedługo nie będzie nikogo, kto chciałby jechać z tym operatorem.

Uwagi (7) zostaw komentarz

7 uwagi

Pokaż inne komentarze …