"I raz... i trzy... Rzym tam - spójrz" z A. Łysakowskim

Powielam swoją recenzję ze strony Accord, ponieważ istnieją podejrzenia, że ​​jest zbyt prawdomówny, aby pozostać tam przez długi czas.

========================================================= = =======

Witaj Lot 119! Recenzję zostawiam według sprawdzonego już schematu.

Lider: Arsen Łysakowski. Po raz pierwszy spotykam się z sytuacjami, w których nie da się wyrobić jednej opinii o liderze: powiedzieć, że wszystko było okropne – nie, stało się znacznie gorzej; ale żeby wszystko było idealne - też kategorycznie nie. Wydaje mi się, że głównym problemem było to, że Arsen stale okazywał wrogość, arogancję i wrogość wobec wszystkich turystów. Nie znam przyczyn takiego zachowania, być może są obiektywne – być może był przyzwyczajony do bardziej „porządnych” wycieczek (droższych) lub do większych grup (było nas tylko 22) i uważał się za upokorzonego, zmuszonego do towarzyszenia mała grupa (zwłaszcza nie zarabia) w ciężkiej trasie. Jednak profesjonalista musi pozostać profesjonalistą w każdej sytuacji.

Nie ulega wątpliwości, że Arsene ma przynajmniej zadatki na znakomitego lidera: dobrze zna język polski i włoski, co wykazał; mówi wystarczająco dobrze; zna trasę. Dlaczego więc nie wykorzystać swoich umiejętności w niezbędnym zakresie?! Nieustannie odczuwano jakieś fantastyczne NIEŻYCZENIE. Wygląda na to, że zabiera nas gdzieś za darmo, a my siedzieliśmy na głowach i zwieszonych nogach!

Jakie dokładnie były niedogodności związane z liderem:

1. Wnoszenie informacji. Arsene REGULARNIE robił to w najbardziej niefortunnych momentach. W mojej praktyce to się nigdy nie zdarzyło. Informacje o śniadaniu, internecie, godzinie wymeldowania itp. w hotelu poprzedniej nocy w najlepszym razie połowa grupy otrzymała, bo Arsen zrobił to nie na samym początku, kiedy wszyscy szli na recepcję, ale po tym, jak połowa turystów odebrała klucze i ustawiła się do windy z walizki. Dzięki Bogu, że nasza grupa była mała i uczciwie zorganizowana, wszyscy zjedli wcześniej śniadanie, przygotowali się, przyszli na miejsce spotkania (raz było opóźnienie, bez specjalnych konsekwencji).

Inną kwestią, jak już wspomniano, jest ciągłe przeinaczanie informacji KEY, które osiągnęło takie rozmiary, że można było podejrzewać złośliwe zamiary. Dotyczy to również cen transportu (które zostały sprawdzone z kolejnym portierem i od razu zostały wezwane do turystów z błędami), czasu opłat (różnica 10-15 minut - to takie drobiazgi!), zawartości i czasu trwania statysta. wycieczki (a to jest bezpośrednie zainteresowanie \ zarobki hand-la!)

2. Ucieczka od turystów. Tak, tak, tak niedorzecznie, jak się wydaje. Nawiasem mówiąc, jest to jeden z przejawów fobii społecznej, których nie należy oczekiwać od przewodnika. Arsen kilka razy próbował dosłownie ukryć się przed „ścigającą” go grupą. Na przykład w Wenecji, kiedy „zaprowadził” nas do supermarketu – a w Wenecji od razu można się zgubić. W wyniku oszałamiającego tempa przez tłumy zagranicznych turystów, grupa (w tym starsi ludzie) dosłownie musiała biec, starając się nie popychać żadnego z przechodniów i nie stracić z oczu zupełnie niepozornego Arsena, znikającego wokół Następna tura.

3. Niegrzeczność. Co dziwne, to też miało miejsce, chociaż nie objawiło się to w sposób „bazarowy”. Dosłownie, na wszystkie wyrzuty (raczej nieliczne i zupełnie bezpretensjonalne) turystów, była tylko jedna wymówka: „To jest twój wolny czas, nie muszę ci niczego pokazywać/zgłaszać/przypominać/pokazywać drogę, miejsce zakupy, jedzenie, WC". Tak, to jest nasz czas wolny, ale profesjonalny lider (i po prostu dobrze wychowana osoba) jest zainteresowany utrzymaniem grupy w początkowej liczbie i składzie. Nie mamy kręgu wzajemnej pomocy, więc jedni turyści podążają za innymi – to obowiązek specjalnej wynajętej osoby – lidera grupy.

Skrajnie nieudany (delikatnie mówiąc) wybór miejsc dla godności można również przypisać zaniedbaniu turystów. zatrzymuje się. Chociaż być może zrobiono to za namową kierowców. Każdy lider powinien mieć świadomość, że san-pauza zapewnia nie tylko zaspokojenie potrzeb, ale także picie i jedzenie. Ale za każdym razem zatrzymywaliśmy się w miejscach, gdzie była tylko toaleta - czyli nawet nie na stacjach benzynowych, gdzie chociażby można było wypić kawę, ale po prostu na postojach ciężarówek. Zarówno podczas nocnych wycieczek, jak i długich jednodniowych wycieczek trzymano turystów od ręki do ust: ktoś jadł suchą żywność przechowywaną w sklepie, a ktoś musiał zsiwieć na diecie. Jednocześnie sam Arsen i kierowcy regularnie jedli i pili kawę z bezami na oczach całej grupy. Tak więc przed przeprowadzką do Rzymu w nocy, w porze obiadowej, zatrzymaliśmy się na 10 minut przy takiej „małej formie architektonicznej”, gdzie nie było nawet ekspresu do kawy, a dosłownie po 5 km autobus był zatankowany w ogromnym kompleksie , gdzie było kilka sklepów, fast food i kilka dolewek. Wielu tego wieczoru było głodnych, ponieważ. nie uchwycił niczego z Norymbergi. Jeszcze gorzej było podczas przeprowadzki do Krakowa: turyści nie mogli nawet kupić gorącego napoju od 23:30 22 sierpnia do 18:00 23 sierpnia, czyli prawie cały dzień. W tym samym czasie Arsene i kierowcy padli na oba policzki. Można to wytłumaczyć oszczędnością czasu - ale gdzie to jest! Podczas wspomnianej nocnej podróży do Krakowa kierowcy spędzili 4 godziny na szukaniu stacji benzynowej z tanim paliwem, zatrzymując się na każdej nadjeżdżającej i marnując dużo czasu.

Krótko mówiąc, nie chciałbym oczerniać osoby zaocznie - chcę wierzyć, że przyczyna takiego zachowania jest bardzo poważna i wyjątkowa ...

Kierowcy: Leonid i Vladimir. Profesjonaliści, nic nie mów. Nigdzie się nie spóźniliśmy, ale spóźniliśmy się tylko ze względu na sytuację na drodze, jest to całkowicie obiektywne. Wszystko byłoby w porządku, ale styl jazdy jednego z nich trochę się nadwyrężył – oczywiście na trasie, gdzie liczy się każda sekunda, „styl minibusa” się przydaje, ale tylko do pewnego momentu. Ten sam kierowca (nie będziemy wymieniać nazwisk) czasami pozwalał sobie na frazy, które nie odpowiadały jego stanowisku jako pracownika.

Autobus: Mercedes, nie stary, ale bardzo mały. Fotele się nie rozsunęły – z dreszczem myślę o tym, jak przeżylibyśmy nocne zmiany, gdyby nie możliwość zajęcia kilku krzeseł przez wszystkich. Podczas podróży nie było specjalnego sprzątania, ale nie można też powiedzieć, że było bezpośrednio brudne.

Teraz przybliżony czas na dzień.

Dzień 1. Lwów-Siemjanowice.

Dzień tranzytu, na granicy po raz pierwszy ze wszystkich moich podróży sprawdzali bagaże indywidualnie (ale niezbyt dokładnie, a tylko walizki). Jedliśmy pod Tarnowem w Grossar. W hotelu było około 22 lub coś takiego, nie za późno.

Dzień 2. Wrocław-Chemnitz.

Po przyjeździe przegląd Wrocławia (dość krótki, nie dłuższy niż 1,5 godziny), zaraz po nim odbył się fakultatywny na ok. godz. Tumskiego. Wyjazd do Ksenża nie odbył się i nie byłoby na to dużo czasu. Hotel na obrzeżach Chemnitz również zbliżył się do godziny 10.

Dzień 3. Norymberga.

Wczesny wstawanie i odjazd, przy wjeździe do miasta zaczął padać deszcz, okresowo zamieniając się w ulewę i trwał prawie przez cały czas trwania przeglądu. Dosłownie zaraz po zakończeniu trasy w Bambergu odbyła się fakultatywna, podczas której również padało jak wiadro. Jak się okazało, ci, którzy nim jechali, mogli się jeszcze radować, bo. w tym czasie w Norymberdze wybuchł prawdziwy huragan. Fakultatywna w Bambergu jest bardzo dobra, dojechaliśmy tam lokalnymi "pociągami" - elektrycznymi, około godziny w jedną stronę. Tylko ze względu na transfer kolejowy warto odwiedzić ten fakultatywny))) Samo miasto nieco nie uzasadniało nadziei na „średniowieczne”, ale jest bardzo piękne, niemniej jednak „barokowe”.

Nocne przeprowadzki rozpoczęły się około 21-22, poszły gładko.

Dzień 4. Rzym.

Przy wjeździe do miasta (było bliżej południa) na niebie nie było żadnej chmury. Od razu odbyły się wybory do Watykanu (na które, jak się wydaje, wszyscy się zapisali), ale jak tylko opuściliśmy katedrę św. Piotra i zamierzaliśmy obejrzeć plac o tej samej nazwie, taka burza zaczęła się od burzy, huraganu, gradu, którego być może jeszcze nie widziałem. Oczywiście wycieczka musiała zostać przerwana na dobre 1,5-2 godziny, jeśli nie dłużej. W efekcie fakultatyw pozostał niedokończony (co osobiście uważam za rabunek - za takie pieniądze można by mówić o placu nawet stojącym pod baldachimem sklepu z pamiątkami). Wycieczka krajoznawcza również okazała się nie do zniesienia, mimo że zła pogoda dość szybko się skończyła. Nierozsądne, zdroworozsądkowe wydawanie jednego biletu na przejechanie dwóch przystanków autobusowych obok niektórych kluczowych atrakcji pozostało niezrozumiałe. Byliśmy w hotelu około 21 tego dnia.

Dzień 5. Rzym-Neapol.

W Neapolu odbyły się wybory, Pompeje też, Capri przykrył się miedzianą miską. Nie znam jakości tych wycieczek, nie pojechałem. Jednak ci, którzy chcą, wiele stracili, bo. Rzymu w przeddzień właściwie nie widziano, a Neapolu – przez cały dzień. Myślę, że czas wolny w Rzymie jest o wiele lepszy.

Dzień 6. Wenecja.

Wyjazd był wcześnie, więc śniadanie - paczki z suchymi racjami. Źle, ale nie krytycznie (jest z czym porównać): rogalik, kilka „smarów” typu dżem, miód, nutella, ciasteczka i krakersy, butelka wody – w zasadzie moglibyśmy być w takich objętość, gdyby w hotelu było śniadanie kontynentalne (chyba że byłoby cieplej). Z powodu korków w Wenecji było 1,5 godziny później niż oczekiwano, około wpół do trzeciej. Najpierw kupiliśmy voucher na autobus, potem zaparkowaliśmy go w porcie, wsiedliśmy na łódź (niewiarygodne, ale zarezerwowaliśmy ją tylko dla nas ze znacznie większą pojemnością) i zacumowaliśmy niedaleko św. Marka. Wycieczka krajoznawcza nie była imponująca (o tym poniżej), nie wybraliśmy się na fakultatywne: „rejs” byłby zrujnowany przez przewodnika, a z gondolą sytuacja wygląda następująco: jest 5-6 miejsc w każda łódź, koszt wypożyczenia jest stały - 80 euro\30-40 min. Tych. przy obciążeniu 5 osób każda zapłaciłaby 16 euro, przy wymaganym zysku netto 26 - 10 euro (gondole nie są rezerwowane z góry, jest ich dużo). Wyjechali z miasta o 21:30, ostateczny wyjazd był spóźniony - o 23:30.

Dzień 7. Kraków.

Do Krakowa dotarliśmy dopiero o 4 po południu. Znowu nastąpiło przearanżowanie programu: najpierw Wawel, potem przegląd. Wycieczka na Wawel szczerze nie była imponująca i zdecydowanie nie warta swojej ceny - to tylko kilka sal na dwóch piętrach, oglądanie mebli, gobelinów i sufitów - nic więcej. Wycieczka krajoznawcza też została „wykastrowana”, a zakończyła się na Rynku, choć powinna była (i tak jest) – przy barbakanie, czyli 1/3 recenzji została nam skradziona. Do hotelu pojechaliśmy dosłownie pół godziny po badaniu, chętni mogli po załatwieniu się wrócić do centrum tramwajem (niecałe 20 minut od hotelu).

Dzień 8. Kraków-Wieliczka.

Wieliczka była zaplanowana na pół-1, ci, którzy się nie zapisali, również udali się do Wieliczki, ale szli 2 godziny po powierzchni, chociaż rozsądniej byłoby pozwolić im na spacer przed obiadem w Krakowie. Fakultatywna w kopalni jest bardzo dobra, warta swojej ceny i niezapomniana. Chociaż byłem tam zaledwie pół roku temu, z przyjemnością pojechałem ponownie. Na granicę wyruszyliśmy po godzinie 15:00, biorąc pod uwagę zmianę czasu, do Lwowa dotarliśmy o godzinie 21:00.

Przewodnik:

1. Józef (Wrocław). Dobry przewodnik z wyczuwalnym akcentem, mówił ciekawie, ale jeździł czymś przez bardzo krótki czas - podobno spieszyło mu się przejść z darmowej wycieczki do płatnej wycieczki fakultatywnej. Tumskiego. 8 z 10.

2. Łada-Władisław (Norymberga, Bamberg). Jako przewodnik jest całkiem niezła, materiał niebanalny, prezentacja dość profesjonalna. Jednak moje wrażenie mocno nadszarpnęła oczywista komercja, która ostatecznie sprowadza się do oszustwa. BARDZO wytrwale zaprowadziła mnie do „swoich” sklepów z pamiątkami, w Bambergu kategorycznie narzuciła „swoją” restaurację, w której właściwie sama zrobiła zamówienie dla całej grupy (nie dając kelnerom możliwości choćby podania menu), a sama to zrobiła nie zamawiaj niczego. Przede wszystkim sytuacja z biletami na transport do Bambergu była napięta - są one wliczone w koszt kursu fakultatywnego, a jest to zarówno pociąg, jak i autobus miejski - i tak nie dawałem biletów turystom, gdy się spotkałem kontroler w pociągu już w drodze powrotnej - sama pokazała kontrolerowi, gdzie są jej turyści, a gdzie nie jej. Zapytana wprost o opłatę za przejazd w pociągu, również wprost stwierdziła, że ​​jest to tajemnica handlowa. Wszystko to prowadzi do pewnych złych myśli. 5 z 10.

3. Irina (Watykan, Rzym). Bardzo dobra przewodniczka z przyjemną prezentacją materiału, choć potrafiła "na siłę" długo "wymuszać" przed każdą rzeźbą i obrazem w Muzeach Watykańskich. Zauważono tylko dwa minusy: nieumotywowaną jazdę autobusem (o czym była mowa powyżej) i fabrykę we „własnym” sklepie, gdzie bardzo sprytnie narzucała prawosławnym turystom drogie katolickie ikony i amulety. Jednak te wady można wytłumaczyć obiektywnym czynnikiem - pogodą. 9 na 10.

4. Lilia (Wenecja). Horror-horror-horror... To po prostu bluźniercze - schrzanić w ten sposób przegląd Wenecji! Wydaje mi się, że o każdym kamyku jest tyle do opowiedzenia, że ​​wystarczy na 10 wycieczek. Co robi Lily? Całą drogę gada po włosku ze swoją koleżanką-koleżanką, tylko od czasu do czasu przerywana komentarzami typu: „To jest jakiś dom z połowy… uch… – z XIX wieku, w którym mieszkali jacyś ludzie”. Nie pokazała absolutnie nic ciekawego o kampanii katedry św. Mark nie powiedział ani słowa! Tak, modne jest robienie o niej osobnej wycieczki! Lilya w moim rankingu przewodników podzieliła zaszczytne ostatnie miejsce od dołu wraz z Ireną z Kopenhagi i Olgą z Wiednia. 0 z 10.

5. Irena (Kraków). Dobry przewodnik, ale są lepsze. Próbowałem coś takiego opowiedzieć, ale ani wiedza, ani słownictwo nie wystarczały. Materiał i dostawa są normalne. Zepsuła wrażenie wyjazdem dokładnie o 18:00, nawiązując do jakiejś sprawy - a recenzja powinna się sama skończyć, prawda? 7 z 10.

6. Teresa (Velichka). Kolorowa dama z bardzo wyczuwalnym akcentem. Kilka razy przerzuciłem się na niemiecki))) Ich materiał jest standardowy, nie ma sensu o tym dyskutować. Zachowała się dość dziwnie: „Idę pierwsza! Stań przede mną! Nie mów, kiedy mówię!” - wszystko to było stresujące. Widać było, że prowadzi głównie grupy dziecięce - dostawa odpowiedniego koloru. 8 z 10.

1. Vacanza 3* (Semenovice). Plusy: przestronny pokój, dobre śniadanie, wygodne. Minusy: właśnie tej nocy odbył się ślub, więc wrażenia z noclegu są odpowiednie. Rozumiem, że to nie wina operatora, ale takie momenty trzeba brać pod uwagę. 8 z 10.

2. Achat Comfort Messe 3* (Chemnitz). Plusy: dobre łóżka. Minusy: wąskie, malutkie pokoje z oknami na autostradzie; bardzo kiepskie śniadania i ciasnoty - specjalne stoliki zostały dla nas zarezerwowane w niewielkiej ilości, mimo że tylko my jedliśmy śniadanie o tak wczesnej godzinie; stąd kolejny minus - brak szacunku dla turystów. 6 z 10.

3. Hotel Bright 4* (Rzym). Plusy: ciekawe wnętrze z „roszczeniem” o luksus; po pierwszej nocy zmienili ręczniki i mydło, pościelili łóżka; dobra „sucha racja”. Minusy: kiepskie śniadanie (wszystkie produkty są pakowane, nic świeżego), bardzo daleko od centrum, słaba klimatyzacja w pokoju. 7 z 10.

4. Miasto Sm 3* (Kraków). Plusy: spokojna okolica-sektor prywatny; ciekawa „architektura” hotelu; przestronny pokój; bardzo miękkie łóżka; dobre śniadanie. Minusy: długi spacer do tramwaju - wieczorem można się zgubić. 9 na 10

Podsumowanie: wycieczka jest bardzo, bardzo trudna, na każde miasto było katastrofalnie mało czasu - i to pomimo tego, że właściwie wszędzie dotarliśmy na czas. Zmiana programu nie polepszyła tej trasy, teraz jej koszt nie dorównuje jakości nawet o połowę. Wycieczkę można polecić tylko turystom silnym fizycznie i stabilnym moralnie. A potem powinieneś dobrze się zastanowić przed zakupem.

Osoby zainteresowane tą trasą lub miastami mogą zadawać mi pytania przez e-mail. poczta: svkmdel Doggy mail dot ru.

Uwagi (3) zostaw komentarz

3 komentarz

Pokaż inne komentarze …